Talkshow

Geplaatst op april 16, 2014 Geupdate op maart 30, 2014

Met een viertal vrouwen onder elkaar, hadden we het over het meest paradijselijke stukje eiland op Curaçao. Voor de mannen dan. Campo Alegre, een vrolijk kamp. Een bordeel. Daar mag je sinds kort op dinsdag als vrouw ook heen. Ladiesnight dus. We bespraken de mogelijkheden daar eens heen te gaan, en toen dacht ik aan een bezoek aan een peepshow jaren terug.

Ik ben niet nieuwsgierig, maar ik wil wel graag altijd alles weten, dus toen ik in Hamburg met een schip in de haven lag, in mijn goeie Marine tijd wilde ik over de Reeperbahn. Het meest vrouwelijke gedeelte was alleen voor mannen toegankelijk, maar de seksshops en sommige peepshows waren voor iedereen open. Ik kreeg manlief die over was gekomen zover daar mee naar toe te gaan. Dat kostte me nog redelijk veel moeite. De Muur was nog maar kortgeleden ‘gevallen’ en de Trabantjes die ons rokend en puffend passeerden, waren al een bezienswaardigheid op zich.

Nu ben ik nooit echt een damesachtige type geweest, maar toen ik daar binnen stapte, en achter mij een vrouw met eega volgde, stak het toch dat de man achter de kassa riep:‘Kommen sie alle, auch ein Frau ist Willkommen’
Mijn eerste reactie was roepen: Hé, ik ben van nature ook geen staande plasser! In plaats daarvan liep ik alleen overdreven heupwiegend door.

In een muf kamertje, achter een rood versleten gordijn, stond een paal met ongeveer anderhalve meter daarnaast een herrie verdeelbak. Het al weinige licht werd gedimd, en met acht mensen stonden we te wachten op wat komen ging. Een dame in een miniscuul lingeriesetje kwam binnen. Ze zette de herrie verdeelbak op stand tien, slingerde zich atletisch om de paal, en begon te dansen. Haar bh met voorsluiting gleed als eerste naar beneden. Zodra ze zich bukte om die op te rapen en richting een van ons te gooien, keken we tegen een gigantische tros aambeien aan.

Dat gaf wat tumult. In eerste instantie bleef de dame onverstoorbaar doordansen, maar al snel werd ze het beu. Met een vinnig gebaar stopte ze de muziek, en riep pisnijdig: ‘Ist es hier ein Peepshow, oder ein Talkshow?’
Ze heeft haar dans daarna afgemaakt als een geroutineerde professional, ik ben met plaatsvervangende schaamte weggegaan. De dames in deze beroepsgroep benijd ik niet, zeker niet omdat ik denk dat het voor velen geen vrijwillig gekozen beroep is, maar bittere noodzaak om het hoofd en soms een hele familie met het hoofd boven water te houden. En waarbij ze ook heel wat doffe ellende van de straat houden.

Voor mij geen Ladiesnight in het vrolijke kamp. Sommige dingen moet ik niet meer willen weten.

Wilma